Ik vind wat van mensen, ook van mezelf. Vooral de laatste paar maanden merk ik dat ik me vaak superieur voel. Ik merk irritatie.
Chahat: Wie kent dat gevoel niet: ‘zie ze toch eens?’
Dank je wel voor je eerlijkheid, laten we daar eens beginnen.
V: Ik denk ik al snel: je snapt het niet, wat heb ik aan je, Laat maar, ik doe het zelf wel.
Chahat: Dan weet ik tenminste wat ik heb.
V: Maar dan krijg ik ook echt een irritatie en dan merk ik vrij snel daarna dat er echt verwijdering optreedt.
Chahat: Ja.
V: Dat is ook helemaal niet wat ik wil.
Chahat: Dan sta je daar in je perfecte wereld en er is geen mens over. Je hebt alles voor elkaar, het is allemaal in orde maar ja ze zijn allemaal weg.
Je weet, dat niveau dat is niet wat het kan zijn.
Het was een tijd volledig normaal dat als iemand iets deed wat je niet beviel, dat je hem dan zijn hersens insloeg en je gewoon weer door ging. Door naar de volgende. Dus daar komen we vandaan. Dat zit nog allemaal in ons. Maar er ontwikkelt zich ook iets in ons waarvan we zeggen: ik kan toch niet iedereen die iets afwijkt zijn hersens blijven inslaan!
V: Dan wordt het ook heel erg een eenheidsworst. Er is vrij weinig visie.
Chahat: Precies, het is jouw perfectie en daar zie je op een gegeven moment ook de beperking van in. Het wordt saai. Dat ken je allemaal al.
V: En het is eenzaam.
Chahat: Dus hoe doe je dat dan met die mensen? Ze luisteren niet naar je, ze denken niet na, ze hebben hun eigen ideeën.
V: Hoe doe ik dat dan?
Chahat: Hoe doe je het tot nu toe?
V: Als het zich nu voordoet, word ik bazig, heel stellig. Fel, er overheen.
Chahat: Is er wel eens iemand die daar tegen in het geweer komt of neemt iedereen het voor zoete koek van je aan?
V: Ik krijg weinig weerwoord terug, maar soms willen mensen niet meer met mij te maken hebben. Dan komt er verwijdering, dan komt er een muur tussen.
Chahat: Je wereld wordt steeds een stukje kleiner. Ga het eens vragen. Zo iets van: hoe vind je dat de samenwerking gaat, het contact? Hoe vind je dat ik je van feed back voorzie? Dat is interessant.
V: En er voor open staan natuurlijk.
Chahat: Je zult er waarschijnlijk wel op een bepaalde manier op reageren. Die manier heb je dan ook niet helemaal in de hand. Als iemand zegt: ik vind het eigenlijk niets hoe jij dat doet. Ik voel me alsof ik een beetje het lagere volk ben. En jij weet het allemaal. En natuurlijk ook: nee hoor, helemaal goed, fijn zoals je het doet.
V: Ik ken de andere kant ook wel.
Chahat: Vertel eens.
V: Als er zo tegen mij gedaan wordt.
Chahat: Welke feedback zou je daar op geven?
V: Woedend.
Chahat: ik plaag je een beetje, maar ik waardeer je eerlijkheid. Dit is precies waar het over gaat, dat je dit gaat zien. Hoe ongenaakbaar, koud kunnen we zijn terwijl ons hart verlangt naar iets anders en we krijgen het niet voor elkaar.
V: Nee. Nog niet.
Chahat: Precies. Daarom zit je ook hier omdat je ook al ervaart dat er zo veel meer mogelijk is.
V: Absoluut.
Chahat: Zeg je wel eens sorry tegen iemand?
V: Al een tijd lang niet meer gedaan.
Chahat: Probeer het weer eens! Want je weet ook wat het is om sorry te zeggen. Je weet wat er dan gebeurt in je hart. Het is nl. niet zo dat jij omlaag gaat als je sorry zegt! Zij gaan omhoog. En jij ook! Iedereen gaat omhoog!
