Leven zonder achterdeur
Ik was gisteren bij mijn vriendin en ik vertelde haar dat ik ook naar een andere vriendin zou gaan. Die in dezelfde stad woont. Via dat verhaal kwamen we er bij dat zij altijd voelt dat ik een soort achterdeur heb: misschien komt er wel een betere vriendin. Een soort vriendin+.
Ch: En klopt dat?
Ja.
Ch: Dat is een eerlijke onderkenning. Laten we daar mee beginnen. Denk jij dat het je wat kan opleveren om geen achterdeur te hebben?
Misschien kan het wel allebei! Vol voor haar en gaan en..
Ch: En nog iets achterhouden. Je kunt het simpel bekijken. Je staat in de keuken om voor 140 mensen te koken. Kun je het je dan permitteren om te zeggen: ik kook, maar doe het niet vol. Hoe ziet je dag er uit met zo’n houding? Daar weet je, dat als je je niet helemaal geeft, het zeker niet extatisch wordt!
Inderdaad, dat is zo’n intensiteit.
Ch: Precies. Dan naar de vriendin. ‘Ik ga vol voor haar’, zeg je maar eigenlijk zeg je: ‘ik moet wat bewaren anders heb ik straks niets meer voor een ander.’
Klopt, ik denk namelijk dat ik met haar geen kinderen ga hebben. En misschien wil ik dat nog wel met iemand anders. Ik weet het eigenlijk ook allemaal niet.
Ch: Er zijn nog veel vragen, dat is het probleem niet! Maar lijkt het je aantrekkelijk om er wel nu vol voor te kunnen gaan? Terwijl je helemaal niet weet wat de toekomst gaat brengen? Misschien komt er wel geen ander. Niet waarschijnlijk want je bent redelijk jong.
Wat als je het bestaan daar eens voor liet zorgen? Of jullie voor de rest van je leven bij elkaar blijven. Op de manier zoals jullie dat nu zijn.
Het zit er zo ingebakken om toch altijd naar iets beters te kijken. Dat kan ik niet uitzetten.
Ch: Maar dan zijn we ergens anders aangekomen! Dit doe je natuurlijk niet alleen maar bij haar! Dat gebeurt waarschijnlijk op meer gebieden in je leven. Het is een bijna automatische manier om het leven te benaderen.
Hoe zou het zijn om altijd 100% te leven, altijd NU.
Dat spreekt me wel aan.
Ch: Ik geef je even ook een ander perspectief…. Mensen krijgen een ongeluk en gaan dood. Zou jou dat kunnen gebeuren? Niet dat ik het je gun, God verhoede het, maar het is een feit dat we weten niet wanneer we aan de rand van dit leven gekomen zijn. You better drink it.
In het NU zijn en…
Ch: en de trucs van de Mind doorzien. Dat hij altijd bezig is in termen van beter, verder en straks. En je vriendin duidelijk maken dat dit eigenlijk de manier is waarmee je in het leven staat. Dat het niet alleen om haar gaat. En als we durven te kijken, zien we onszelf zo vaak op die manier in het leven staan.
V: Hoe zie je dat dan?
Ch: We wachten toch allemaal ergens op? Nu niet maar straks, ik doe het dan wel, o nee, laat maar het komt me nu niet goed uit. Ik weet nog niet of ik het wel wil. Ik moet er eerst goed
over nadenken.
V: Het verlangen is groot om dat weg te laten.
Ch: Wat als je NU al je energie kon geven? Hoe zou je leven er dan uitzien? Wat zijn al die denkpatronen die je afhouden van NU! Van wat er voor je staat, of het geweldig is of niet?
V: Nemen zoals het komt. Zoals het er is.
Ch: Nemen zoals het komt’ kan ook iets zijn van: Nou ja vooruit, we nemen het maar.
Nee, gretig! Ik wil het nu zoals het is, ik wil het hebben, helemaal. Zo wil ik in het leven staan. Dan opent het leven zich intens en extatisch is, met hoogten en diepten, for better and for worse!
YES!!!
