Vader & Zoon
De relatie met mijn ouders is op dit ogenblik zo aan de orde in mijn leven.
En ik denk daardoor veel over wat ik met mijn kinderen allemaal meemaak.
En het doet ineens zo veel pijn. Ik kan het blijkbaar niet goed doen. Ik herinner me de situaties waarvan ik voel dat ik er echt niet was voor mijn kinderen. Dat ik ze niet echt zag, dat ik ongeduldig was, dat ik niet echt de tijd voor ze nam etc.
Ch: En de herinneringen aan dit soort situaties met jouw ouders komen blijkbaar ook. Je ervaart dat het je toch meer deed dan je toen dacht. Je voelt er nog pijn over.
En wat gebeurt er nu met jou? Ik zie dat je meer en meer intens geniet, je wordt meer en meer ontspannen. Is er iets wezenlijks ‘stuk’ gegaan in je?
Nee.
Ch: Je hebt alles nog, alles is er nog. Het is ongelooflijk belangrijk om je dat te realiseren!
Oké, je hebt niet de ideale omstandigheden gehad. Er is van alles gebeurd en we hebben allemaal butsen en builen. EN je bent niet stuk gegaan.
Jouw kinderen krijgen het leven door jou op een bepaalde manier aangereikt. Dat kan niet anders. En daar zullen dingen op een bepaalde manier in gebeuren waarvan ze later misschien zeggen: ‘Mijn Pa heeft mij toen toch niet zo goed gezien. Auw’.
Het doet pijn als denk ik dat ik 2 patientjes aan het creëren ben, die later in therapie moeten. Dat soort dingen komen bij me op. Ze zijn pas 3,5 jaar.
Ch: Boeiend! Je zegt ‘patiëntjes’ en je lacht we want je hebt daar een bepaald beeld over. Dat mag niet gebeuren, dat is fout. Maar mensen moeten het leven leren leven. Zoals we alles moeten leren, zoals we al ongelooflijk veel geleerd hebben. We leren dit ‘Mens-Zijn’ met elkaar. Ik zie jou niet als een patiënt, maar als een man met wijsheid, die zijn ontwikkeling bewust ter hand neemt!
Ik vind het heel moeilijk mezelf toe te staan dat ik fouten maak.
Chahat: Hoe zou het zijn als je het geen fouten noemt? Je geeft wat je hebt. Meer kun je niet geven. Je bent een man die zijn ontwikkeling ter hand neemt, omdat je ontdekt hebt dat je dat een veel ruimer perspectief op het leven geeft. Je krijgt meer mogelijkheden. En daarmee word je al een andere vader voor je kinderen. Hoe geweldig is dat?!
Dit voelt goed. Maar ik wil dit gevoel wat ik nu krijg zo graag mee naar huis nemen en vast houden.
Ch: Je gaat het niet vasthouden. Maar je gaat het wel meenemen. En je gaat nog veel meer doen en meer ontdekken en leren. Leven is ontwikkeling! Want als jij dit wat je nu leert weer vastzet, wordt het weer strak en dan vergeet je dat je over 10 jaar weer een hele andere vader voor je kinderen bent dan nu. En als je 80 bent hoop ik dat je een opa bent die nog steeds levend en wakker is en die het leven niet gefikst heeft en denkt dat hij weet hoe het moet.
Ik heb een petekind waar ik ongelooflijk dol op ben.
Het feit dat zij in mijn leven is heeft me vaak geholpen op de momenten dat ik het moeilijk had en dacht dat ik het niet zou redden. Ik weet niet wat zij later tegen gaat komen in haar leven, maar ik hoop dat ze over mij zegt: ‘Ze was er voor me. We konden altijd op de dingen terug komen, alles kon weer opnieuw gezegd worden.’
Dat zijn de dingen die we de jonge mensen mogen voorleven. Jij hebt geen idee hoe het leven voor jouw kinderen er straks uit ziet, maar wat belangrijk is dat jij ze laat zien is:
Wakker te blijven!
Op dingen terug te kunnen komen!
Alles mag besproken worden!
Je hart kan opnieuw openen, ook al deed het pijn.
DAT zijn volgens mij de dingen die wezenlijk zijn.
En dan kun je op je 65e tegen je zoon zeggen als hij naar je toe komt met iets pijnlijks van vroeger; ‘Ja, ik zie het nu, sorry! De oude pijn valt in jullie relatie van nu, in jullie houden van?
Ik snap het, maar het doet nog steeds pijn.
Ch: Het doet ook pijn! Je wilt het beste geven en je kunt niet voorkomen dat er nieuwe informatie komt als je ouder wordt..
Doe maar even een denk-experiment: ‘Er mag mijn kind niets gebeuren!’
Dat voelt verschrikkelijk. Dan kan ik niets meer.
Ch: Precies, dan kun je niets meer.
Perfectie in de zin dat er niets meer verkeerd kan gaan en dat niets meer pijn doet, bestaat niet! Als je denkt dat jij het weet dan word je ongenaakbaar!
De sterke gevoelens van: ‘het moet ze goed gaan’ is jouw diepe en onvoorwaardelijk houden van. Maar dat betekent niet dat je kinderen niet sterk zijn. Dat ze geen veerkracht hebben. Dat wat maakt dat jij hier nu zit en jij jouw ontwikkeling ter hand hebt pakt, dat dragen zij ook in zich. En alles wat jij nu ontdekt en ziet, maakt alles al anders. Je bent al een andere man, je bent NU al een andere vader voor ze!
