Als je gaat vergelijken…
Gisteren vertelde ik iemand over mijn relatie. Ik voel veel trots als ik over de kinderen praat. Ik hou van ze. Het zijn 2 prachtige kinderen. Ze hebben een fantastische vader en moeder. Ik kan ook voelen dat ik niet de ambitie heb om de vaderrol op me te nemen.
Ch: Dat zou ik ook maar niet willen want dat gaat niet.
Er werd me ook gevraagd: schrijf je jezelf niet weg dan? Er werd iets geraakt. Ik weet niet of het zo is.
Ch: Ik zou zoiets zeggen als: ‘Ik ben hun vader niet EN ik ben een belangrijke mannelijke pool in hun leven NAAST hun vader.
Ik sta ook in de dagelijkse zorg, maar daarmee ben ik nog niet hun vader’.
Ben trots op wat jij met hen hebt en vergelijk het met niets. Misschien komt er een verlangen om een keer zelf een kind te hebben met je huidige partner, daar waar het nog kan.
Misschien is dat wat raakt. Ik heb een kinderwens en dat weet mijn partner ook.
Ch: Wil zij nog een kind?
Die kans is niet zo groot.
Ch: Jij hebt in elk geval het voordeel dat er geen biologische klok tikt. Je zult er echter of iets mee moeten doen of ’t loslaten dat jouw kinderwens op die letterlijke manier ingevuld wordt.
Bedoel je dat ik het verlangen mag honoreren?
Ch: Het ligt er aan wat je er mee doet! Ik heb nooit een serieuze vraag gehad om zelf kinderen te hebben. Mijn diepe verlangen was meer naar de ideale relatie. Daar heb ik zo veel in gekregen en veel was totaal anders dan ik het bedacht had.
Ik zou ‘verlangen’ zeker niet loslaten, maar nieuwsgierig kijken hoe verlangen zich in jouw leven gaat uitdrukken. We leven in een soort van ‘maakbare wereld’ waar elk verlangen ook letterlijk ingevuld moet worden. Vroeger hadden we niet zo veel te bepalen. Er waren veel mensen die geen partners vonden. Kinderen krijgen? Je kreeg ze of je kreeg ze niet. Er was geen IVF en het is fantastisch dat het er is. Zeker, totaal gebruiken als je dat wil. Fantastisch! Maar als ‘ons leven mislukt is’ als we dat ene niet krijgen, dan slaan we de plank goed mis.
Ja.
Ch: Wat heerlijk voor de kinderen dat ze nog een prachtige man in hun leven hebben! Geef ze je hart helemaal en laat ze totaal deel van je zijn en ga niet vergelijken.
Dat is lastig.
Ch: Ja, vergelijken is een hardnekkige gewoonte.
Als ik ze met hun vader zie en het dan niet vergelijken met het contact wat ik met ze heb?! Dat is wat je bedoelt.
Ch: In hoe veel situaties in je leven vergelijk je nog meer?
Onnoemelijk veel.
Ch: Ted zei tegen me altijd: Chahat, als je jezelf gaat vergelijken met anderen word je een bedelaar. Let maar eens op wat er gebeurt met de grootsheid in je hart als je gaat vergelijken.
Dan wordt ik klein.
Ch: Alles is dan weg. Doorzie de val van ‘buurman’s gras is altijd groener’. Deze gewoonte maakt je tot een bedelaar. Het is dan onmogelijk om te genieten van de schoonheid die er is in de liefde tussen een vader en zijn 2 kinderen. Het ‘houden van’ tussen de vader en zijn kinderen kan ook een inspiratie voor jou zijn. Zo iets van: Wow, zo diep kan houden van dus zijn. Zo dol kan ik dus ook op een jong mens zijn. Ook al is het niet uit mijn zaad voortgekomen.
