Applaus

Ooit kwam er een jonge man naar mij toe en hij zei:

“Meester, ik voel me sterk en moedig vandaag en
ik wil de waarheid weten,
over al mijn gehechtheden.”

En ik antwoordde:
“Gehechtheden?
Gehechtheden!

Liefste,
wil je werkelijk dat ik met je praat
over al je gehechtheden

Als ik zo helder zie,
hoe jij met zo veel zorg
een fantastisch bordeel hebt gebouwd,
waarin al je pleziertjes mogen wonen.

Je hebt deze vervloekte plek omringd met
gewapende bewakers en met valse honden
opdat je verlangens beschermd worden.

Zodat je af en toe er tussen uit kunt piepen,
bij tijd en wijle,

Opdat er toch nog een beetje Licht in je
uitgedroogde wezen komt,
echter van een bron die zo vruchtbaar is
als een uitdroogde dadel-pit.

Een vogel is nog wijs genoeg om deze uit te spugen.

Je gehechtheden mijn liefste?
Laten we hier niet over praten,

Want Hafiz begrijpt het lijden van je hart!
Hafiz heeft weet van de kwellingen en van de spanningen
die iedere mind, op weg naar Vernietiging door het Licht van de Zon,
moet doorstaan.

Dus in de nacht in mijn gebeden
stop ik vaak.

Dan vraag of er duizend engelen mee willen doen
om te applaudisseren
Te applaudisseren
voor iets in deze wereld
Wat jouw hart vrede kan brengen!”

Hafiz