over dromen en draken…
Yin-compassie is de kracht die onvoorwaardelijk liefheeft. De Moeder, de allesomvattende liefde. ‘Ik draag je en ik hou van je met alles wat je bent!’ Zoals Leonard Cohen het zo prachtig verwoordt in zijn iconische lied Halleluja. The Holy and the Broken Halleluja zijn er allebei om te erkennen en te omarmen. En geluk treedt niet pas op als we ‘The Broken’ uit ons leven gebannen hebben.Zonder deze Yin-compassie is het welhaast onmogelijk om te rusten in de wonderlijke paradox die ons leven is.
Ons verlangen naar perfectie is een prachtige kwaliteit, die voor veel schoonheid en diepgang zorgt. Als we echter niet de perfectie en het goede ook leren ontdekken in onze zogenaamde imperfectie en die ook omarmen komt er nooit werkelijk rust. Het verlangen naar perfectie wordt dan de gesel die ons rusteloos, onwetend en zonder grond voortdrijft.
Deze keer een gedicht waarin de Moeder (in de persoon van Rainer Maria Rilke) spreekt en ons uitnodigt om de realiteit niet uit het oog te verliezen en tegelijkertijd vast te houden aan ons verlangen. Ik nodig je uit om te rusten in de Moeders’ armen en je te laten voeden door haar, opdat je gevuld weer op pad kan om gepassioneerd je mooiste leven te creëren!
Mischien zijn alle draken in ons leven
uiteindelijk wel prinsessen
die er in angst en beven
slechts naar verlangen
ons eenmaal dapper en schoon te zien ontwaken
Wellicht is alles
wat er aan verschrikking leeft
in diepste wezen
niet anders dan iets
wat onze liefde nodig heeft
Rainer Maria Rilke
De eerste keer dat ik dit gedicht las, opende zich een onmiskenbare realisatie van ‘Waarheid’ en ik voelde diep uit mijn lichaam een soort van smeekbede opwellen, dat dit toch waar mocht zijn!. Dit zou mij mogelijk verlossen van de schuldige zwaarte ik in de spelonken van mijn geest ontmoette. De draken verstoppen zich namelijk diep in ons wezen en het vraagt moed en een soort ‘Sherlock Holmes’ preciesie om de draken tegemoet te treden en ze liefdevol te ont-maskeren. Als ik de pijn en de verwarring herken en toesta in hun gepantserde gedaante, (bij mezelf en bij de ander) opent zich niet minder dan een wonder van genade, waarin liefde weer mag stromen en helderheid en kracht weer beschikbaar worden.
‘Practice never ends’; het leven is een avontuur en een constante uitdaging waar draken en draakjes ons steeds weer uitnodigen om te ont-waken, als wij het op die manier willen en kunnen gaan zien.
In Liefde,
