The Holy and the Broken Halleluja

In mijn ‘zwervende’ bestaan van de laatste 2 jaar heb ik the Holy and the Broken Halleluja intens kunnen onderzoeken.

Waar ik in staat was om present te zijn bij alle pijnlijke wijzigingen en wendingen in mijn leven, deed ik er mijn voordeel mee als ik angst en onderuithalende gedachten kon herkennen, erkennen en loslaten.

Waar het te overweldigend was en ik ‘meegenomen’ werd kon ik terugkijkend zien hoe mijn systeem hier mee dealde. Ik werd me opnieuw bewust van een uitgebreid scala aan automatische reacties en overtuigingen waarmee pijn, ongemak en verlies draaglijk gemaakt worden.
Het overlijden van Ted zo’n 10 jaar geleden, was het eerste intense proces waar ik gelijktijdig met het verdriet en de schok, een besef had van de grootsheid van deze ‘crisis’. Voor die tijd waren lastige en intense veranderingen iets waar ik voornamelijk weerstand tegen had en wat vooral mijn schuld was!

Een van de eerste inzichten die ik al kreeg, in de praktische afronding van het verlaten van mijn oude plek, was ‘Het is niet pas goed, wanneer ik weer een nieuwe omstandigheid gecreëerd heb, waarin ik weer een bepaald leven kan starten of voortzetten’. Het IS NU AL GOED werd mijn motto. Mijn leven IS al geslaagd.

Mijn oude en vertrouwde leven was achteraf bekeken al lang toe aan vernieuwing. Maar toch kwam de keuze om er uit te stappen en in het ongewisse te springen als een soort verrassing, toen bij wijze van spreken het water al aan mijn lippen stond.

Na alle pogingen om er toch nog uit te komen met elkaar, was het ‘NEE’ in mijn lijf zo krachtig, dat het niet meer ontkend of gefixt kon worden.

Mijn partner Ted gaf vroeger op de vraag ‘maar wanneer wéét je dan wanneer het tijd is om te stoppen’ steeds hetzelfde antwoord; ‘Als je daadwerkelijk stopt!’ en zo was het ook. De dag vóór dat ik ‘NEE, niet meer!’ zei had ik geen idee dat ik dat de volgende dag werkelijk zou uitspreken!

En daar ging ik dan…. Wow wow wow wat een ongelooflijke caleidoscoop aan ervaringen, gevoelens, vergezichten, vastlopen en weer loskomen, euforie, depressie, geluk en wanhoop kunnen er door een (mijn) lijf heen razen. Een Big Bang in een mensje…..een roetjsbaan, een rollercoaster waarin het ‘oude’ leven (van 28 jaar) sneller en sneller achterbleef en het nieuwe zich – veel trager – ontvouwde.
‘HET IS NU AL GOED’ was vaak een raadsel, een koan, maar ook een trouwe gids in de momenten van verdriet, van wanhoop, van verzet en van overgave, in een bedding van dierbare vrienden.

GEWELDIG zeg ik nu, dank je wel bestaan! Op de een of andere wijze reik je dàt aan waardoor het in mij toch altijd weer ruimer, weer groter, weer dieper mag worden. En hoe dieper ik viel, hoe grootser de de bevrijding bleek te zijn.

Hoe ik heb mogen leren, hoe ik mezelf heb mogen (her)zien, hoe ik mezelf heb mogen ontvangen in deze afgelopen 2 jaar is van een grootsheid en een intimiteit waar ik nog steeds in dankbaarheid en ontzag stil van wordt en voor buig. Er is nog steeds pijn en er is ook zo veel meer helderheid. Er zijn nog steeds wonden (met een korst welliswaar) en sommige relaties zijn (nog) niet geheeld en er is zo’n waarachtige verbinding met de mensen die ‘gebleven’ zijn. Wat een waanzinnige puzzel.

‘We live in a world of outrageous pain and the only answer to outrageous pain is Outrageous Love’ is een van de core teachings van Marc Gafni, mijn dierbare partner in het Summer Festival of Love.

Outrageous Love is de ultieme uitnodiging om niet te settelen in een wereld waar Liefde niet leeft, waarin het hart bitter wordt en waarin het lichaam verslagen is en waar de Power of Love verward wordt met de Love for Power. (Jimmy Hendrix)

Outrageous Love is de uitnodiging om te zien dat ‘Liefde de kracht is die de maan en de sterren beweegt’, zoals Dante zei en dat we die Liefde vinden in onze grootste vreugde en wonderbaarlijk genoeg ook in onze diepste pijn.
Dat is waar Leonard Cohen op duidt in de titel van dit bericht. We kunnen pijn niet vermijden want we zijn OOK allemaal Broken Halleluja’s! Er bestaat geen leven zonder pijn en gebrokenheid. De erkenning en de omarming van onze gebrokenheid brengt steeds nieuwe lagen van bitterzoete schoonheid, wijsheid, tederheid en compassie, die onze Holiness zo noodzakelijk menselijk maakt!